سیستم کرتین وال

 

نمای کرتین وال، یکی از مدرن ترین سیستم های ساختمانی است، که به آن نمای لامل نیز می گویند. نمای لامل یا همان نمای کرتین وال دارای ساختاری خود ایستا می باشد. خود ایستا یعنی چه؟ این که شیشه که دارای وزن بالایی می باشد روی نمای لامل  و شاسی ها سنگینی می کند و بار دیگری ناشی از وزن شیشه ها و یا نیروهای طبیعی مانند باد و طوفان و … روی خود ساختمان سنگینی نمی کند. در واقع سیستم نمای کرتین وال سازه ای مجزا محسوب می شود.

پروژه ویلای منظر دریا – نمای کرتین وال

تاریخچۀ کرتین وال   (Curtain Wall)

سیستم کرتین وال تا قبل از قرن نوزدهم حتی وجود خارجی نداشت. هیچ کس نمی دانست قرار است، دیوارهای بیرونی ساختمان ها که از جنس خشت ساخته می شدند، به سوی کدام مسیر سوق داده شوند. در آن عصر، دیوارهای بیرونی تمامی ساختمان ها معمولاً از خشت ساخته می شد. باورش سخت است ولی همین طور بود! یعنی نیرویی وارده بر روی کل سازۀ ساختمان، به دیوار به عنوان تکیه گاه منتقل می شد.
اگر نگاهی به تاریخچۀ نمای کرتین وال نگاه کنیم، متوجه خواهیم شد، وقتی استفاده از فولاد در ساختمان و سازه های ساختمان کم کم رایج شد و شروع به گسترش در تمام نقاط جهان کرد، می توان گفت فرصتی طلایی ایجاد شد. دیگر لزومی نداشت نیروهای سنگین وارده بر روی سازه را ستون های کوچک ساختمان تحمل کنند.
ورود فولاد به سازه های ساختمانی موجب شد دیگر از دیوارهای بیرونی، که امروزه از نمای کرتین وال بهره مند شده است، به عنوان تکیه گاه استفاده شود. وقتی چنین رویدادی در صنعت ساخت و ساز ساختمانی ایجاد شد، دیگر دیوارهای بیرونی مجبور نبودند، باربر ساختمان باشند. دیوارهای بیرونی با وزن بسیار سبک تر و اندازه ای بزرگ تر از دیوارهای باربر خشتی ساخته می شدند. به این ترتیب سیستم کرتین وال وارد دنیای ساختمان سازی شد.

 

سیستم نمای کرتین وال مدرن